Ömür Şiiri - Namık Kemal Özdoğan

hatırlıyor musun
bir ömür vermiştim sana
ve sen,
bir ömürden
bin ölüm vermiştin.
hergün bir ölüm düşerken saçlarımın aklarına
gülücükler takıyordun yanaklarına.
tüm şehirlerimde ışıklar sönerken bir bir
gözlerin aydınlanıyordu.
sevinç çığlıkların cehenneme kadar varıyordu.
unutma,her ölüş bir diriliş
bin ölüş bin diriliştir.
ölüm yollarından
taze güllerle geliyorum
bekle...