Ömür Şiiri - İbrahim Mıstanoğlu

Dövüyor yine dalgalar kayaları sahilde.
Rüzgâr vuruyor yüzüme,
Ve dolduruyor denizin kokusunu ciğerlerime.
Bir vapur ayrılıyor sessizce iskeleden,
Ve martılar peşi sıra…
Bozuyorlar sessizliği çığlıklarıyla derinden.
Güneş gösteriyor yüzünü,
Ardından… Birden sessizleşiyor her yer…
Her şey anlamsızlaşıyor.
Siluetin beliriyor zihnimde
Sonra giderken yaptığın gibi kayboluveriyor aniden
Bir hoşça kal bile demeden,
Yine anlıyorum…
Boşa geçiyor ömür, gidenin ardından beklerken…