Ömür Şiiri - Sibelgül Polat

Ömrüm...
Aslında kısacık olan,
Acılarımla sündürüp esnettiğimde uzayan;
Mutlu anlarımda büzülen,
Olduğundan çabuk geçen zaman.
Belki de gözlerimden yanaklarıma süzülen,
Ya da atmadan içimde kalan ve kaldıkça kanatan
Birkaç damla gözyaşıdır ömür.
Hayatın istediğini hayata veremeyen
Onun gözünde ufacık kalır, küçülür.

Hayat üzer insanı istediğini alamazsa
Sen de vermek için çabalarsın zor da olsa.
Çabalarsın,
Kapılarını zorlarsın;
Ancak yıkılırsın bir zaman sonra.
Böylelikle günden güne batarsın,
Bocalarsın kendi çamurunda.
Ardından alışırsın
Ve yüzmeyi öğrenirsin o bataklıkta.
İşte böyle günlerini sömürür,
O hiç bitmeyecek sandığın kahrolası ömür...

(17.04.2010)