Ömür Şiiri - Murat Özyurt

Ağarıyor tel tel siyah saçların
Başı duman duman dağlar gibisin
Anlamazsın nedir senin suçların
Viran olup solmuş bağlar gibisin

Günbe gün artıyor simanda izler
Yabancı oluyor tanıdık yüzler
Ne eski yangınlar ne eski közler
Yaprağı dökülmüş dallar gibisin

Kimse bakmaz olur dönüp yüzüne
Değer veren kalmaz bir tek sözüne
Bağa gider iken salkım üzüme
Çöpünü toplamış ağlar gibisin

Yokuşa dönüyor düz yolun bile
Yaşlanınca insan başlıyor çile
İhtiyar çağrılıp düşünce dile
Mevsim kışa dönmüş çağlar gibisin

Rüzgari dinlemek öyle zormuydu
Eynine giydiğin ateş kormuydu
Aşkına düştüğün gerçek tormuydu
Sen beni sonunda anlar gibisin