Ömür Şiiri - Mahmut Çetin Zorba

O kadar yorgunum ki şu yaşantımda,
Yaşam denen şeyden bir tad alamadım.
Çabalarla geçirdiğim hayatımda,
Bağlanacak bir sevgi bulamadım.

Ne kadere küstüm ne de şansa.
Bir can borcum kaldı o da Allaha.
Ne gereği var sitemin bahta?
Nice yıllarım geçti sayamadım.

Küstüm,kırıldım,darıldım.
Her ışığa pevane gibi sarıldım.
Umut ışıklarında hep yandım.
Yine de hayata doyamadım.

Benim ki ufak bir sitem bir kahır değil.
Gönül sevilmesen de hep sevmeyi bil.
Yine de Rabbine secde et eğil.
Mutluluk durağına bir türlü varamadım.

Hayat denen şey meğer buymuş.
Yaşama küsmenin hiç gereği yokmuş.
Aramayı bil derde çare çokmuş.
Çarem neredeymiş? Karar kılamadım.

2008 Antakya