Ömür Şiiri - Necdet Erem

Ayları yıllara, bağladım bir, bir,
Bu yolun sonunda, görünür kabir,
Bir bilen varmı ki, bu hayat nedir?
Gelene gidene, sordum bir ömür.

Gecesi gündüzü, gelir peş peşe,
Aklı eren var mı, bu garip işe,
Engel olunmuyor, buradan gidişe,
Direndim kalmaya ben de bir ömür.

Daha dün gibidir, geçmiş yıllarım,
Kapandı çıkmaza, girdi yollarım.
Hani hep benimle, olan dostlarım.
Meğerse yalanmış, yaşanan ömür.

Elinde senet yok, yarınlar için,
Hiçler iç içedir, içinde hiçin,
Gelin bu hiçlerden, birini seçin,
Yok yere tükendi, bitti bir ömür.

Sözler kar etmiyor, deli gönlüme,
Bilirim çare yok, burada ölüme,
Bir gün kara toprak, dolar gözüme,
Uzun değil imiş, anladım ömür.

Artık ayrılığın, zamanı geldi,
Yaşadığım hayat, azgın bir seldi,
Ecel denen nesne, sanki bir yeldi,
Esti deli poyraz, tükendi ömür.