Ömrün ar ‘efesindeyim

Bir pencere boşluğunda sallanıyor
Sarıldığım umutlar
Nefes alışım bile değişti
Şimdi ömrün ar efesindeyim
Şimdi kederli
Bu yıllarca çektiğim acıların
Bayram sabahı
Bu yıllarca katlandığım
Kahırların onurlu intiharı

Benim duygularım sahipsizdi
Acılarım tarifsiz
Kaç mevsim umutsuzluklara
Esir oldu bu yürek
Kaç mevsim vurgun yedi düşlerim
Elim tetikte
Gözlerimde bir o kadar alıngan
Bekliyorum ölüm kokan
Sessizliğin sabahını
Bekliyorum dertlerime
Kazsın biri mezarımı

Bu benim kaderim ne desem boş
Ben bu hayat kulvarını
Çok koştum ama boş
Hep of çekişlerim kaldı yanıma
Hep yalnızlıklar
Nasıl ki toprağın sinesinde çakılı bir taş
Benimde bağrımda çiviydi kanadı yıllar

Artık her şey boş her şey anlamsız
Ne doğacak bebeklere bir masal
Nede yüreklere bir dil yarası

Kapısını kapattım ömür penceresinin
Bir kuş gibi yaralıyım
Ve bütün yeşilliklere inat
Ben bu mevsim karalıyım

Bir boş mezar bir top kefen
Ne kalmış ki senelerden
İçimde yaralı mevsimler
Ve arkamda gamdan bir dağ

Ömrün ar efesindeyim
Yarın bayram
Yarın günlerin efendisi
Yarın bütün mevsimlerin son sabahı
Yarın bir gençliğin onurlu intiharı
Hepsi bu…