Ömrümün Son Anahtarı Şiiri - Kamil Söylemez

Ömrümün son anahtarı..
Tüm kapılar sana açılırken
Bana kapalı..!
Kaldırım taşları kucaklar beni
Bir de istanbul sokakları
Sen yoksun ya..
Fotoğrafın da yasaklı..!
Ben yandım bu gidişle
Yokluğun eşliğinde
Her yanımı kışlar sardı
Ve yüreğim beklemelerde
Dantel işlemeli ahşap evlerden
Çıkıverecekmiş gibisin sokak ucuma
Ne çare gözlerim ihanetler peşinde
Dökerken arpacıkları içime
Göremem seni
Vermez ankara sokakları
Ahşap evler seyrederken beni
Suratlar asık
Nice aşıklar geldi geçti
Kanatma eski yaralarımı der gibi
Kuzguncukta kavlağan ağaçları
Hatıralarımı sakladığım
Bir de eskici dükkanı
İnce ruhlu meleğim
Avuçlarımda bir kalp
Tutmasam uçacak sana
Tutarmısın salsam
Ankara sokaklarından
Haydi şimdi söyle bana