Ömrümü Tüketti Daha Ne Eylesin

Ömrümü Tüketti, Daha Ne Eylesin

Ömrümü tüketti,
Bir adımlık yolda bin yıl yürütür gibi,
Bir bakışıyla gecelerimi susturdu,
Bir susuşuyla sabahlarımı kararttı.

Ömrümü tüketti,
İçimde büyüttüğüm en güzel şarkıları susturarak,
Bir umudu filiz vermeden soldurarak,
Beklemeyi, unutmayı, özlemeyi aynı anda öğreterek.

Ömrümü tüketti,
Her "belki"siyle bir "hiç" bırakarak ardında,
Her gidişiyle biraz daha eksilterek beni,
Beni benden alan sessiz bir fırtına gibi...

Daha ne eylesin?

Kırdı mı?
Kırdı.
Unuttu mu?
Çoktan.
Tükettikten sonra neyi eksik bıraksın ki?

Ömrümü aldı ellerimden,
Düşlerimi soldu gençliğimle birlikte,
Bir adını andım, bin defa yandım,
Bir gülüşüne ömrümü adadım...

Ömrümü tüketti,
Daha ne eylesin?
İçimde bir avuç külden başka ne kaldı ki zaten?

Şiir Hamit Atay 2018