Ömrüm Şiiri - Zeynep Güler 2

Verimli bir toprak aldım adam eksen biter
Nerden baksan bir avuç bana yeter de artar
Bu adaletin terazisi her şeyi yanlış tartar
Kanıma buz kestirdi dingili bozuk kantar
Toplanın gelin hepiniz birden
Ne kadar kaçtığım varsa eksik istemem
Bir kere yaratıldım bir dahasını dilemem
sığacağım bir toprağa bittiğimde madem
Sessiz ölüm susun ıslığa eşlik ediyorum
Etrafımda ateş böcekleri onları görüyorum
Gökyüzü yere inmiş gibi bütün ihtişamıyla
Yeryüzü karanlıkla bürünmüş ihramına
Olmasına burdayım bedenimle dünyada
Bana kalbimi sormayın kaybettim uzaklarda
Geriye ben kalmadı bu apansız vedada
Bırakmıyor peşimi beynimdeki gölgeler
Biri ordan fısıldar şahane şiir söyler
Gel gelelim şimdi yıldızların parıltısı
Gözümü alan yıllar mı yıldızlar mı sorgusu
Vay bu dilsiz ağaçlar sessiz kara toprak
Vay bu acizin içinde yaşayan korkak
Elimde gizli saklı içime çektiğim sigara
Genç bir ölüme üzülüyorum gerisi palavra
Katil birileri var geziyorlar sokaklarda
İçimde koca bir şehrin ışıkları yanmakta
Merhaba sana varlığıma garezli dünya
Vadedilmiş bir hayat vardı gelecekte güya
Ne fark eder ki ben vazgeçtikten sonra