Batakhane Şiiri - Zeynep Güler 2

Hiç hapsolmadınız mı siz kendinize
Bana öyle bakmayın bilmezmiş gibi
İnsanı ne delirtir hiç duymamış gibi
Sanki hiç kendinize zincirlenmemiş gibi
Kaç tane gömlek giydim üst üste kirli
Birini çıkardım birini attım birini yaktım
her defasında kendimden kurtulurum sandım
Sandıklarımdan bir yer var içimde bir zindan
Sonunda kurtlanmış gömlekler derime yapışan
Zihnimden bir an bile uzaklaşmadan
Yazın yakan kışın donduran kumaştan
İlkini anam giydirdi rengi beyaz kundaktan
İkinciyi elleriyle dikti terzi olmayan babam
Üzerimde ölçtü biçti delik deşik her yerim kan
Üçüncüyü ben buldum kör gözlerimle
Hayran oldum bir bakışta gözlerine
Yalvardım yakardım kimse almadı
Gittim söyledim benim olmadı
Ben giyindim varsaydım hayal oradaydı
Rengi mavi Işıl Işıl parlamaktaydı
Aldattı kandırdı rengine inandırdı
Kurtulamadım sonra üzerime yapıştı kaldı
Siz hiç hapis kalmadınız mı kilit altında
Bir evde odada ya da banyoda
Hiç utanmadınız mı çıplak olmaktan ulu ortada
Şimdi bilmezmiş gibi yapmayın bana
İnsanı ne delirtir bari sormayın bana