Ömre Avare Şiiri - Seyfi Karaca

Ömre avare
Kayboldugu yerden devrandolap
Su degirmenleri gibi derine dalip kollari kucaklari arkli kovali
Bardaktan bosalircasina yerden göge inip cikan sellerle sagnaklarla
Derman diyordu ask ya derman…
Kendi dallarindan asagiya dogru sarkip düsen bir yapragin ömürboyu omuzlarinda
Karanligin yokladigi sessizliklerin uyanmis iniltileriyle yeniden isiga ve sabaha dönerek
Agarip sökülmüs suspsuskun tan yerleri
Basucu yakinligi uzak ufuklardan ziyade dünya dolusu insan
Dert icinde dermana gelip
Günesin ismi cismiyle anilmis sapsarisin sicak meleke
Kadininkisiyse isigi gölgeyle bulandirip yuyan
Iki drihem ve bir tutam cekirdek ciceklik
….her derde derman anette..

Seyfi Karaca…………Agustos / 16