Sala' sı veriliyor, umutsuz sevdamızın,
Hasretin hayal kuyumda pembe balçık.
Bilirim,mor vuslatın musalla taşındasın.
Bu aşk bitirecek beni, acı, ne olur birazcık.
Bahar gelmiyor, kardelenler, güller açmıyor.
Ney soluğu, hazin insan-ı kâmili söyler.
Ney inler, benliğim vuslat şarkısı dinler.
Neyleyim dünyayı, nefesler mevlâyı özler.
Neyim ben boş içim, ayrılık şarkısı söyler.
Yokluk varlık, bizlere has perde imiş.
Güzelliğini kalbime ektim.
Gözyaşlarımla suladım.
Hasretlerinle çapaladım.
Sevgilerimle büyüttüm.
Aşkınla deli gönlüm coştu, taştı,
Mısralarda şarkı olmak, usul usul gezmek,
Bir dostun kapısında, sabahlayıp ölmek,
Sevgi tohumlarıyla, aşkınla yanıp yeşermek,
Gül fidanında beraber açılıp, sararıp, solmak,
İsterdim…
Sağım bomboş, solum dolu,
Affet Mevlâ’m günahlarımı.
Kem göster dünya dergâhımı,
Islah eyle nefs sultanımı…
Benlik, senlik, nefis de; O,
Mevsim baharmış, yere, göğe gelmiş.
Geçti ömrüm cefa ile hazanı yaşıyor.
Yardan ayrıyım, yüreğim kan ağlıyor.
Şiirler oldu sevdam,başkaları okuyor.
Küskünüm feleğe, sitemlidir hep sözlerim,
Yorgun mehtap dinlenirken sakin denizlerde
Bin yakamoz parlardı nemli,ela gözlerinde
Ben kürek,sen gazel çekerdin gece sessizliğinde
Meşki yudumlarken,güller açardı gamzelerinde
Mehtap yine dinlenmekte,yaz akşamlarında
Sokaklar nehir, Bakırköy de gece yarısı,
Yüzmesini, gezmesini unutmuş insanlar.
Bütün ışıklar sönmüş, gece katran karası,
Gösteri bitmiş, meydanda yok kalabalıklar.
Yağmur bastırıyor, garipler kuytular da,
Gençliğimi aradım, yok olmuştu aynalar da,
Binbir hatıram mazi oldu, o eski zamanlarda,
Hayalim oldu artık, eski rekli sevdalarım da,
Bir vefa var mı bilmem kaçıp giden o yıllarda.
O güzelim mevsimlerim, sessiz sedasız gitti.
Hesap gününü, mahşeri, ahreti düşün!
Bu gününü son günün gibi yaşa!
Sevgiyle gir toğrağa, sevgiyle çık topraktan,
Sağdan al beratını, kurtul sorgudan, hesaptan!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!