Ömer Yıldız Şiirleri - Şair Ömer Yıldız

Biz biliriz ki;
Alaca gökyüzünden
Yağacak ışığın
Güneşin ışıklarının
Olmasını
Umut

El kızı girince koynuma
Unuttum sanma.
Uzaklara gitme
Yanımda kal anne...

Bir kız sevdim diye

Öncenin sonundaki
Sonranın başındki
Türk Milletinin
Nefes alan nesliyim...
İkibinli yıllarda,
Yeni bir çağa

Fısıltımız çığlıktı
Bakışlarımız yangın.
Dokunuşumuz depremdi,
Çoşkun bir nehirdi
Bir deli rüzgardı
Yaşadıklarımız...

Üç kuruş
Maaşın var.
Dünya ne olacak diye
Yorma kendini...
Maddi ve manevi derdi
Olmayan ben

İSTANBUL’A SİS ÇÖKER


İstanbul’a sis çöker,
İstanbul’a yas…
Delişmen ruhum dolaşır sokaklarında.

Kimler geldi,
Kimler geçti koynundan.
Hala
Kız oğlan kızım diyorsun.
Kaç orkesra şefi eskittiğini
Sende biliyorsun

Can verdiğin yerler
İl oldu bana.
Seninle kavuştum
Özgür vatana.
Bileği bükülmez
Yiğit mehmet'im,

Sen ki;
Şah-ı Cihan olacaksın! ...
Bir kadının yokluğuna,
Hasretine dayanamayacaksın…
Ey Babür İmparatoru;
Ey Şah-ı Cihan,

Hep övenden korkarım,
Sonumu hazırlatır.
Suskunluktan korkarım,
Ölümü hatırlatır...