Yıldızların can çekiştiği
Gecenin nabzının sıfır olduğu
Güneşin nefes, nefese koştuğu
İşte o saatlerde
Sensizlik nöbetim tuttu…
Bu kız,
Irgatın kızı Zeyno,
Gözleri;
Fırat gibi yeşil,
Saçları;
Adıyaman buğdayı gibi sarı.
Bir sen vardın içimde
Bir de bitmeyecek sandığım aşkımız
Her şeyinle benliğime girmiş
Ruhumu sarmıştı sevgin
Yaşamak seninle güzel
Doğa seninle mutluydu
Renklerden hep seçtim karayı
Mutluluklarla açtım arayı
Saramadım kalbimdeki yarayı
Ölsem ne olur… kalsam ne olur.
Güvenemedim baharıma yazıma
Dün on beş fidanı daha katlettiler,
Dün on beş ocağı daha söndürdüler.
Dün on beş ana kuzusunu daha toprağa verdirdiler,
Dün on beş ailenin daha bayramını zehir ettiler…
Bir insan yirmi yılda meydana gelir,
Yerin dibine batsın
Bu şairliğim
Kırılsın
Kalem tutan sol elim
Lal olsun
O çok konuşan dilim
Çerçeve kırılmış, resimler solmuş
Anılara bir bir, bakar ağlarım
Maziden geriye, hep hüzün kalmış
Şu geçen yıllara, çatar ağlarım
Seviyorum diyen, çoktandır gitmiş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!