Ev ki dışı cennet, cehennemdir içi
Ev ki bir kişinin evini, terk eyleyişi
Kalp ki hiç ölmemiş, hâlâ payidar
Kalp ki lime lime, sanki rahnedar
Bir göz evi dağ tutar,
Ova besler on devi
Ardından dağ devrilir
Ova kurur, ev keper
Bir kapı gün mavisi
Güz rengine boyanır
Bir kahpe çağ ki bu; mazi, mizansız!
Bir deli sevda ki bu; hazin, izansız!
Sesleniyor tarih garibe, kederi kader,
Çağırıyor: "Er ol, heder olana kadar!"
Kafası yarık,
Yüzü yara bere içinde
Dirsekleri sıyrılmış,
Kalbi bilmem kaç kere
Putlar gibi kırılmış
Daha dizime yatırıp
Örüp beliklerini
Kör geceye eğilip
Bana söylediklerini
Hatırlayacaktım
Sonra kalkacaktım ayağa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!