Bakışın, sînemde gül yetiştirdi:
Seninle nevbahâr geldi ömrüme.
Sürûru başlatıp hüznü bitirdi,
Feleğin cilvesi güldü ömrüme.
Beni gamdan çekip aldı gözlerin,
Arz u semâ talân oldu:
Aşkın ile coşunca ben.
Kâziblere meydân oldu,
Reh-i kalpten şaşınca ben.
Sevdâ, göze şâh görünür;
Ey gözleri zindan gibi zulmet ve soğuk kız;
Kim nâil olur hapsine kim, hangi günahsız?
Ey zulmedip öldürmeyi ihsânı bilen yâr!
Hiç dinmedi sinemdeki hummâlı çilen yâr!
Bir tebessümün bende bin hayâl uyandırdı.
Kayboldum, gözlerinin en derin noktasında.
Kulaklarım, ismimi söylüyorsun sandırdı;
Bir söz çıktı usulca, semânın ortasında:
Uyan...
Yalnızlık kentine bir otobüs geldi..
Alıp götürdü yalnızları...
Otobüse sığmadılar tek başına.
Zirâ yalnızdılar..
Teker teker sordu biletlerini..
Beş saniye ya sürdü, ya sürmedi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!