Ömer Halisdemirin Mektubu

Ben Ömer HASLİSDEMİR, geçmişe mektup yazdım.
Çanakkale ruhunu gönlüme destan kazdım.

Mehmetçik dedelerim, bize çığır açtınız.
Yeni nesil gençlere, vatanı bıraktınız.

İt, uğursuz toplandı, kapımıza geldiler.
Şeytanın kayığına, alalece bindiler.

Çanakkale Geçilmez, en büyük sılogandır.
Şehitlik ve gazilik, kalplerde ki imandır.

Bir Temmuz akşamında, hain yine haindi.
Sınırdaki düşmanlar, gelip canlara sindi.

Aylar yıllar geçerken, düşmanlıklar değişti.
Hainler güzel yurtta, kurumlarda birleşti.

Kimi Hindu yamyamdır, bilmem nice şerefsiz.
Yurda düşman oldular, birtakım merhametsiz.

Koynumuzda, zehirli yılan ve çiyan varmış.
Vatan evlatlarını canlarından ayırmış.

Biz Kur’an’ı, imanı, gönlümüzde taşıdık.
Çok şükür, sizin gibi, vatanı bırakmadık.

Canımızdan korkmadık, haine hain dedik.
Otuz kurşun yesekte, vatan sağolsun dedik.

Ali Çavuşlar bitmez, komutanım kes şunu.
Vatan sağolsun deyip, uzatmıştı kolunu.

İşte bir Ali Çavuş, sahnede Fethi SEKİN.
Adalet Sarayını korumuştu milletin.

Malazgirt’ten, Yemen’den, Mohaçtan, İşkodra’ya.
Hainlerin kanları, bulaştı Ankara’ya.

Dini ayrı gavurlar, yapmaz böyle kansızlık.
Kışlalar bombalandı, bu nasıl vicdansızlık.

Albayrak dalgalansın, hainler zelil oldu.
Tasma tutan köpekler, sonunda rezil oldu.

Bir On Beş Temmuz Marşı, tekrarlanır dillerde.
Dedem rahat uyusun, vatan var gönüllerde.

Tarih tekerrür etti, Çanakkale Geçilmez.
Anlayın artık şunu, Türk’e kefen biçilmez.