Ömer Ekinci Micingirt Şiirleri - Şair Öm ...

Renk güneşe yelpaze
Arsız yüzde kahkaha
Bozulmuşsa şirâze
Uzak durun ahmağa

Mavi yeşil pembe mor

Şâirin duygusu ufku bakışı
Kütüğü ağlatan lisâna benzer

Mısrası yangın aşkı gözyaşı
Sonsuzu arayan insana benzer

Alkış korkusuyla kaçarken tümden
Geldi şapşal biri şöhreti koydu
Ezdi çığlıklarla geçti üstümden
Şakşaklar taş gibi akıl boy boydu

Olaya binaen kös kös vuruşlar

Susar ölmeden önce
Bir selâm verir gider
Ürperirim deşince
Sessizce erir gider

Söner sessiz ışıklar

Sessizce hardalım kalp denen handa
Yazdım üç beş kelam dediler edip
Huy oldu şairlik pâye nişanda
Deruni yorumlar yazın lütfedip

Şiir haksa hikmet kesin muhakkak

amansızım yorgun ve bitkin
gözlerimi oyuyor künyesiz
pusatsız eflatun kılıklı
zekasızlar

sokaklar kızgın yılgın suskun

Zihnimi körlemiş tur atıyorum
Takatim yettiği yere elbette
Hem neyi kaybettim aratıyorum
Yokluğun elemi insaniyette

Dem bitti sükûtu yaşatacağım

Susuşlarım bazen yağan kış gibi
Uçsuz ve bucaksız sarp yokuş gibi
Zihnim kitabesi secdeye durur
Şeytan yumruklarım bir ayyaş gibi

Güven vefa ahlâk kırık düş gibi

Ben’ler ben’ler ben’ler sana yeter de
Sonsuza dek süren dehşet ne deme
Tevbeler lazımdır taşınan derde
Nefse tutsaklanıp olma hademe

Tedbir merdiveni unutma gardaş

Gözlerin hep yağmur berrak dupduru
Gülüşün pek keskin bakışın ince
Sen hep ağlamaklı bense kupkuru
Yüreğime eğil sessiz serince

Sonra mahzun mahzun çağırana bak