Ömer Duru Şiirleri - Şair Ömer Duru

Yine hazanım zemheri ayazı uyanıyor
Işıksız gecede şafak günü uyarıyor
Yurdumda analar duada evlat kokluyor
Mehmet'im cansiperane vatan koruyor

"Yarın Cuma" dedi Mehmet im

İnsan mutlu olduğu anları özlermiş, içimizde kalan uhdeler ki hep çocukluk deyince akla oyunlar geliyor

Nasıl da sevinirdik yaz akşamları
Mahallenin, toplanırdı çocukları
Kör ebe, ayak topu, saklambaçları
Hiç bitmedi gençlerin kaçamakları

Mevsimin ağladığı şehirlere mutluluk gelir mi?

Ey Sevgili
Yağmurun yağmadığı
Her mevsim rengin aynı olduğu şehirde bekliyorum

Nazarıyla deşen şiir gözlüm
Aşk durağım kahve çekirdeğim

Aşk ateşi harlanır darlıkta
Saat asır olur gönlüm mezarlıkta

Ölümün uçtuğu yüksekliğin altında ve uçsuz bucaksız hayallerin üstünde kanatsız gezerken yaşamak

Ey sevgili
Kasım ayının kuru yapraklarında,
Gazellerin uçtuğu, güzellerin de uçuracak birini bulduğu hazanda,

...
Kardelen görürüm
Masumiyet çiçeği gibi açar
Işıksız hülyalarımın gecesinde
Duygular körpeleşip kayar

Hazanda açıp baharda kaçanım
Kokunda bile yanık sevda varmış
Yükünün cefasını bile anlamamış
Ne yaşadım da ne verdin hayal gibi
Kefenimi sarmış sarmalamış

Sessizce ayrılıp terk edip gidişin
Karanlığın içinde sis gibi eriyişin
Masallardan çıkan heyula oldun
Anıları unutmadan heceleyip didişin
Ne kazandırdı söyle?

Tam da orta yerindeyim hüznün

Şubat ayazında soyundum sessizlik kokan odamda
Acıların açtığı çizgilerinden hüzünler akmakta

Gittiğin zamandan kalma fidanlarla

Yandım kara Suna'm ah Suna"m
Nasıl bu kurnalarda yunam
Olaydın, yanımda kalaydın
Bağrında taş olaydım Suna'm

Yanı başımda sağ olaydın