Kirilmis bir vazo gibidir kalp,ne kadar yapistirmaya kalksan ustunde hep puruz kalir...
Aşkı Bir Halk Otobüsüne veya Dolmuşlara Benzetirim. Hiç Olmadık Zamanda Kalbine Biner ve Gidebildiği Yere Kadar Gider.Ücreti İse Hala Vermez.Neyse Dolmuş Kalkar ve Gider.Yollar Şahit Olur Her şeye.
Birden Arıza Verir O Etten Yapılma Taşıt.Bazen Bir Çift Söz Arızayı Yok Edebilir.Ama Bazı İnsanlar Var ki İşi İyice Zorlaştırırlar.İşte Bu Bahsettiğim İnsan Topluluğu Aşkın En Koyu Halini Yaşayan İnsanlar.
Şans Mı Dersin? Yok, Hayır! Sadece Biraz Maço,Biraz Argo,Biraz da Duygusuz Olmayı Becerirsen Aşkın En Koyu Halini Sende Yayabilirsin.Tabi Kendine Yakıştırıyorsan Bunu.
Neyse Galiba Yolun Sonuna Geldik Şoför Bey:
Kadını Çiçek Sevgiyi Su Olarak Kazıdım Aklıma. Ve Şunu Öğrendim Ki Çiçek İlgi İster Ama Fazla Sularsan Da Çürürmüş.
Kalbin Sanki İş Kapısı
Başvurumu Yaptım Bile,
Aldığım En Kırıcı Söz İse Senden,
Biz Seni Ararız….
Her Canım Sıkıldığında Sokağa Atarım Kendimi. Dilime Pelesenk Olmuş Bir Şiir Eşliğinde Yürümeye Başlarım. Yanımdan Geçen İnsanlara İnat Başım Hep Yerde. Utanmışcasına Dışımdan Söylemeye Başlıyorum En Tozlu Şiirleri..Şimdi Bir Mağazanın Önündeyim.Etsiz, Duygusuz,Yapma Bir Manken Var Karşımda.Aslında Çıplak Bir Manken, Üstündeki Tüm Kıyafetlere İnat.Onu Ne Kadar Çok Sevdiğimi Anlatıyordum.Anlatıyordum Da Sanki Bir Türlü Anlamıyordu Manken.Ve Bir Zaman Sonra Anladım Ki O Da Senin Gibiydi.İstediğin Kadar Dil Dök Anlamıyordu Beni.Tıpkı,Tıpkı Vitrindeki Sen Gibi..
Kaybetme korkusunu hiç yaşamamış insanlar,
öyle bir konuşurlar ki sana,
Kendini kaybedersin korkunla beraber.
Hayatta Anlaşılmaz Biriyken, Nasıl Oldu Da Beni Anladın? Mektuplarımdan Boğulacak Gibi Olduğun İçin miydi Onca Şey.
Merak Etme, Mektuplarımda;
Hava, Nimet,Aşk,Huzur,Saadet,Güzellikler Var.
Kısaca Merak Etme Boğulmazsın. Çünkü,İnsan Kendini, Kendi Elleriyle Boğarak Öldüremez..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!