1985 yılında Mardin ili Midyat ilçesinde doğdum. İlk ve orta öğrenimimi burada bitirdikten sonra 2002-2003 yıllında Selçuk üniversitesi hukuk fakültesini kazandım. 2007 yalında bu üniversiteden mezun olduktan sonra 2008 -2010 yılları arasında “ Demokratik rejimlerin işleyişinde basın hürriyetinin rolü” isimli tezimi bitirmek süretiyle yüksek lisanımı tamamladım. Hukuk ve edebiyat alanında Adalet yayınevi ve ciniüs yayınları tarafından basılmış eserlerim bulunmaktadır.
Üryan geldin dünyaya, iki arşın bez ile göç edeceksin
Kanma dünya malına, bir metelik bile götüremezsin
Uyan gafil lafzıyla vaziyet-i halini anladığın an
Ruhun ezilir bunca dünya yükünü kaldıramazsın
Hiç düşünmeden canlar yaktın kalp kırdın
İnsanlık onurunu ayakladıracaksak şayet
Adalet için çırpınan yürekler lazım
Madem cesaret gerekir adalet için
Toplayın kazmaları bana bir mezar lazım
Korku sarmışsa bedenini kaygılıysan her dem
Ah yar,
Kırılır da yüreğim küsemem sana, beyhude çabalar,
Biraz dargin kalayım desem, ruhumu hüzün kaplar,
Söz geçmez ki gönlüme, yar der, muhabbetin arar
Dilim sussa ne olur, her hücrem seni sayıklar
Ah babam!
Bir gömlek, iki fotoğraf senden hatıra kalan
Hep kazanır derdin haktan yana davranan
Nasihatın ilkemdir, gel gör ki hayat hep yalan
Şimdi yapa yalnızım, özlemin yaradır yüreğimde kanayan
Gecenin karanlığında bir uçurumun kenarında düştüm düşeceğim korkusuyla, uzanacak bir el bekliyorum. Esrarengiz bir ormanlıkta bataklıkta çırpınan bir çocuk gibi kurtarılmayı bekliyorum. Yırtıcı aslanların pençesinde kalmış yavru bir ceylanın çaresizliğini yaşıyorum. Kartal yuvasında yol gözleyen yavrucuklar gibi semaya bakıyorum. Bir umut bekliyorum.
Etimi kemiklerimden sıyırıp akbabalara yediren zalimin insafa gelmesini bekliyorum. Karanlığın delirten ihtişamı karşısında, bir zavallı gibi büzülmüş yatıyorum. Yanlızlığa yenilen bir benmiyim bilmiyorum.
Beyaz tülbentli, kara bahtlıydı onlar
Titrek kalpli, gözü yaşlı, kanadı kırıktı onlar
Soğuk kış günlerinde, elleri nasırlı
Baharda, tırnakları tezekliydi onlar
Onlar ki güneşin şuası, gökte melekler
Ey yar;
Nasıl da özlemin yüreğimi titretiyor. Nasılda cehenem ateşinde beter kızıl narlarda yakıyor bedenimi. Özlemin öyle bir boşluk ki ucu bucağı görünmeyen sonsuzluğun ta kendisi...
Her sabah gözlerimi açtığımda nasılda kamer cemalini gözlerim arar ve yüreğim seni hiseder biliyor musun. Ya akşamları herseyi bırakıp sadece yanında olmayı gül cemaline bakmayı nasıl arzuladığımı ? Soğuk bir kış günü gözlerimi kapatıp seni hayal ederken Peteğin ısısını unutupu sırtımın nasıl da yandığını biliyor musun peki... hatırlıyor musun yürüyüşlerimizi, sevimli gülücüklerini , çocuksu bakışlarını ve benim sana nasıl hayran baktığımı...
Neden ağlarsın yine mi cefa ?
Ömür bitti bu gönül etmedi sefa
Can bildiğin kim varsa kalmadı vefa
Ölümdür sonumuz bu telaş niye?
Yeter gönlüne bu keder tasa
Neden ağlarsın yine mi cefa ?
Ömür bitti bu gönül etmedi sefa
Can bildiğin kim varsa kalmadı vefa
Ölümdür sonumuz bu telaş niye?
Yeter gönlüne bu keder tasa
Gecenin karanlığını aydınlatır mum ışıkları
Cemalinde ışığın gölgesi...
Gözlerimi kapatıp düşlerken seni, kocaman gözlerin de buldum kendimi. Dokunmak istedim saçlarına, zamanı durdurup saatlerce bakmak istedim o güzel cemaline.
Ah hissiyatım!
Hasretini çektiğim anların verdiği mutluluğu okudunuz mu tebesümlerimde.
Sahi anı ve zamanı ölümsüzleştirmek dediğiniz bu mu acaba?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!