Ömer Arslan Şiirleri - Şair Ömer Arslan

Köhne bir evim çatımda temelimde gurbet
Silmek istedim boşa her emelimde gurbet
Kalbimi yüreğimi gönlümü aldı gurbet
Kalbimi susturdum,şimdi de dilimde gurbet

Koskoca mana bütünleşmiş iki hecedir

Kararımı verdim düşüncemi netleştirdim tam,
Hak yola kendini vermiş birine gidiyorum.
Ne vakit diye sormayın,şimdi olmadan akşam,
Hakka yanmış aşıkların pirine gidiyorum.

Artık sahte çiçeklerin çoktan gelmiştir katli.

Bu gün hiç olmadığım kadar yalnızım
Ne rüzgar okşuyor saçlarımı
Ne yıldızlar göz kırpıyor artık bana
Düşün bir dağ başında yalnız bir taş
Yada yangından sağ çıkmış bir ağaç
İşte öyle ……..

Sana söylediklerimi;
Bir aklıselimin yalanı say
Ya da bir meczubun rüyası
Ne sayarsan say ama şunu bil
Seni sevmiyorum artık

Alfabenin bir, yirmi üç ve on dördüncü harflerinden oluşan
Basit bir kelime değil
Alelade söylenecek bir kelime hiç değil
AŞK sevdiğinin saçlarına bulutlardan taç yapmaktır
Ve yıldızlardan toka
Yaptığın tacı buğday başağı rengindeki saçlarına takabilmektir aşk

Bir garip mengene yüregimi sikar
Bir kusun kanadinin gölgesi düsse yüregine
Kiskanirim ….
Ben mavzerde fisek
Ben ki kini da biçagim
Gökyüzünü pasli bir maviye

Sevdim seni ben biliyorsun bunu
Söylemiştim hani bir akşam üstü
Hatırla geçmişi hatırla dünü
Her şeyi anlatmıştım bir akşam üstü

Odanda yalnız başına kaldığın demler
Bir dakikanı feda et beni anımsa
Gönül yaran durmaz kanarsa,mazi emler
Mutlu geçen günleri ezeli anımsa

Bitmiş mi aşk denilen sözün gerçek yanı

Ağaçlar üşüyor su buz tutuyor bu havada
Benimse yüreğim yanıyor yanık
Aya yıldızlara baktım uyuyor semada
Söyleyin geceler gözlerim neden uyanık

Ne kadar az düşünürsem,
O kadar az taratıyorum:
Taranmayan saçalarımı rüzgara.

Artık sen de ağlayan bir şaire ağla,