Yaşamak, güzel bir insanın yapacağı bir şey değilmiş
El var ama neyi tutar
Bir şeylere tutunmak mı
İpleri koparan da Allah
Bambaşka acılara tutunmak gibi bir şeydi bendeki
Beni buldular anne.
Üzerime üşüştüler...
Eli hançer tutan kim varsa.
Çakal sürüsü etrafım.
Sömürülüyor gençliğim, aşkım, kavgam.
Beni vurdular anne.
Kuran okumayı bilmeyen çocuklar dolaşıyor şehirde
Ve ben şehri dolaşıyorum babamla
Memleket henüz ayağa kalkmamış
Henüz uyanmamış uykusundan müezzinler
Babam ve ben ölümle şakalaşırken
Acıya
..
Ben nerede ölsem
Acı
Her gece bebekler gibi debelenirdi içimde
Gebe kadınlar gibi karnı burnunda
Adımı soranlar mekruh
Dizleri kara saplanmış ayakkabısını poşet ile bağlayan bir kız.
Gece karanlık, yollar ki hep sana kapalıydı.
Yamalı elbiseler, eşi olmayan bir çorabı giyerdin.
Önlüğü yanmış bir çocuktun.
Dizlerinden dirseklerinden yaralanmış
Bir evdin evler arasında damı su damlatan.
Bir akşamüstü eve gelirken
Bir yol ayaklarıma oldukça aşına
Bir yol, yoldan daha çok aşılmaz bir dağ
Gözlerim şimdi uzaklara çok yakın
Çekyat'a atarken kendimi
Bir ağrıdır şimdi yatağımda uzanan hain
Günahları bağışlanmayan ayaklarımın
Her şeye yeniden başlamanın tekrarı
Her şeye yeniden başlamanın çaresizliği
Değiştirilebilir belki bütün geçmişler
O tek başınalığın verdiği yorgunluk
Bahis oynuyor üzerime acılarım.
Acı, sırtımda saplı çiçek.
Nerede?
Yaşlanması gereken ağaç
Budanması gereken çocuk.
Nerede?
Benden sonra herkes
Yalnız aşk şiirleri yazacak
Size
Anlamsız ve basit bir dünyayı bırakıyorum
Hesap tamam
Ödendi bedel
Kuş yuvalarına bakınca buruk yanım acıyor anne
Bir güle uzanırken aklımda sen
Bir sabah gelirim elbet
Çocukların ve çiçeklerin ellerinden tutarak
Yüreğimin suntasını baltalasın şimdi yokluğun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!