Ölür Gibi Şiiri - Ahmet Türkkan

Özlemimi ne tarif eder bilmiyorum. Kuytu köşelerde bıraktım umutlarımı, Tiyatro değil hayatım ama iki yüzlüyüm. Kendi içimde kalıyor tüm çıkmazlarım... Kim kabul eder ki bunca çıkmazı? Bilirim sözdür sözden ibarettir insanlık. Her şeyin başı yalnızlık sonu yalnızlık. Bir varmış bir yokmuş kadar yaşadık... Aydınlık ve karanlık dizilmişler sıra sıra, Kaç geceyi kaç gündüzü harcadık sırlarla. Ayrılıktan öte ölümden beri bir zaman, Ömür, ahiret,  yaşamak bir de insan... Bir rüya ya da anlık bir gerçek gibi, Bilinmezlerin bilinmezi yok başı dibi. Adı yaşamak olsa da sanki komada gibi, Seni özlüyorum özlüyorum ama ölür gibi... Ahmet Türkkan