Kısacık bir öyküden geçiyorum,
Bir upuzun şiirden.
Aklıma vurmaya başladın yine,
O acıklı türküden.
Yalnızlık bir ömür,
Unutmak bu kadar mı uzun?
Ölünce uyananlardanım,
Bembeyaz bir ışık senin de sonun.
Kalbin severken susması,
Açmadan kuruyan çiçekmiş meğer.
Ha yağdı, ha yağacak,
Göz kapaklarımdan heceler.
Bir sevda uğruna açılan yaralar,
Geçmişime saplanıp derine gider.
Bu kalbimin mührü gönül sancısı,
Son yolculukta illa toprak der.
Kayıt Tarihi : 24.2.2025 10:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
"Yalnızlık, bir ömür süren unutkanlığın en derin izidir; ölümler de, bu izlerin ışıkla buluştuğu anların ötesidir."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!