Ölümsüzlüğü Kurtarmak Şiiri - Mehmet Boz

Yaşayacaklarımız biter bir gün sonunda
Üşümeyen tenleri yaptıklarımız örter
Arkaya attığımız önümüze konunca
Fayda sağlamayacak pişmanlığımız artar.

Görmezden geldiğimiz tüm ufuklar açılır
Omuzda yazılanlar bir huzura saçılır
Beklettiğim şüpheler; ondan nasıl kaçılır?
Boşveren dimağımı kızgın alevler dürter.

Sanırım büyüğü yok, en büyük orda keşke
Anlam yüklemediysek yaşarken gerçek aşka
Mahkumluk ve mahrumluk; azaplar başka başka
Önemsiz öncelikler, bir kuyruk gibi sürter.

Kara yerde parlayan cisimleşmiş veli var
Dili organ biliriz; her organın dili var
Dünyada salavatın orda canlı gülü var
Ölmeden öl ey kendim, ölümsüzlüğü kurtar.

Mehmet Boz; Bursa- 25.04.2024