Ey ölüm;
sana yazıyorum, yine sana döküyorum içimi.
Benim senden başka kimim varki.
Ne olur kabul et sana gönüllü köleliğimi.
Seviyorum seni al artık koynuna ve bas bağrına beni.
Gör bak sende seveceksin beni.
İçli şiirler yazarım bileklerime kör bir jiletle ve bileklerimden akan her damla kanla kına yakarsın saçlarına.
Ey Ölüm;
Avuçlarım kağıt olmuş, gözyaşlarım mürekkep, ki bu şiir sanadır! Her şair köleyse şiir yazdığına, gönüllü köleliğimi kabul etmek düşer senin payına.Kaç erkek ağırladın koynunda ki bu denli 'orospusun'?
Şimdi titreyen vücudummu çok geliyor güçlü kollarına..!
Ey ölüm;
Bu benim sana ne ilk, nede son çağrım..!
Kayıt Tarihi : 30.7.2010 02:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!