Ölüme Hazır mısın? Şiiri - Kazim Öztürk 2

Ölüme Hazır mısın?

Gidiyorlar birer birer sevdiklerim,
Aynı sırada oturduğum bildiklerim.
Selam verip aldığım, tüm gördüklerim…
Ölüm hepimize gelecek bir gün.

Birlikte ders çalışıp, yemek yediğim
Okul havasını teneffüs ettiğim,
Yokluklar içinde tahsile gittiğim…
Ölüm bizlere de gelecek bir gün.

Ağladığımda ağlayan ve de gülen,
İnsanlara hizmeti ibadet bilen,
Gözü bozulan, sağlığından olan…
Ölüm herkese gelecek bir gün.

Garantimiz var mı söyle, hiç burada?
Bakalım şimdi kimler vardır sırada?
İyi yaşayanlar, sevinir orada,
Ölümü de öldüreceğiz bir gün.

Saniye, belki salise geçmeyecek,
Bir sevdiğimiz daha toprağa girecek,
Toprak ona belki Cennet olacak,
Adam gibi adam olursak bir gün.

Dün güldüğümüz, merhaba ettiğimiz,
O dipdiri elimizle tuttuğumuz,
Sevinerek yanlarına gittiğimiz,
Dostlarımız da ölecekler bir gün.

Ne eller var şimdi ve ne de kitaplar,
Hayal oluyor, o bitmeyen hitaplar.
Çalışmalar, terlemeler ve bîtaplar,
Sona erecek, sıfırlanacak bir gün.

Garanti diye bakma hiç, bu dünyaya
Sarılma; faniye, batıla, hülyaya,
Uyanık ol, kendin kaptırma rüyaya,
Rüyadan uyanacaksın mutlak bir gün.

Her doğan ölüyor ve ölecek bir gün,
Dünyalıklar dünyada kalacak bir gün,
Herkes taş musallada olacak bir gün,
Dünyada ektiğini bulacak birgün.

Ölüm güzel olur mu bu halimizle,
İnsanları acıtan şu dilimizle,
Hakk’a kafa tutan pürmelalimizle,
Nasıl varırız Hakka bu ahvalimizle?

Kazım Öztürk (ÖZTÜRKÇE) 22 Şubat 2019