Ölüme Gitmişler Şiiri - Hakkı Yurtlu

Şu Kartalkaya'nın, duman zirvesi
Kalmadı gönülde, tatil hevesi
Durup ağıt yakar, dostu kirvesi
Ölüme gitmişler, tatile değil!...

Böylesi acı yok, yanıyor özler
Yüreği yananlar, bir haber gözler
Duman almış etraf, yetmiyor sözler
Ölüme gitmişler, tatile değil!...

Veda etti canlar, gelin, kız, torun
Acısı da dinmez, hekim, doktorun
Nerden çıktı, nedir; bilmem ki sorun
Ölüme gitmişler, tatile değil!...

Bir gece yarısı, kar kış kıyamet
İster facia de, ister felaket
Mekanları olsun, dilerim cennet
Sabaha çıkmadı, yetmiş sekiz can!....

Bağlayıp çarşafı, aşağı saldı
Gör ki canlı canlı, ölüme daldı
Kimi çaresizce dumanda kaldı
Veda etti birden, yetmiş sekiz can!...

Mezar oldu otel, kömüre döndü
Yandı nice canlar, ocaklar söndü
Kapkara bir gece doğmayan gündü
da eti birden, yetmiş sekiz can!...

Otelin çevresi, inler; ah-u zar
Arttıkça kayıplar, yâresi azar
Şair "Kul Hakkı" da, söyleyip yazar
Veda etti birden, yetmiş sekiz can!...