doğumdan ölüme bir yol olmalıydı
kıvrım kıvrım
bezeli her yan
ve her biri diğerini anlayan
aşk
ağrılarına iman tahtalarının
zorluyor artık değil mi göğüs kafesi
şöylesi de yaşamak
böylesi de yaşamak
canımın içi dediler
unuttular bir süreliğine ölümü
güzergahında
toz duman olmaktansa gençliğin
durgunluğunda şu halin
şu ahvalin
kıvamındayken duygular
ha o yaş
ha şu yaş
yalnızlığın havalesini yapıp
adı aşk olsun dediler
anlaşıldı
heveslendiler
daha
ölüme çok varmış
çok erkenmiş
dediler
20 ekim 2008 Denizli
Mehmet Necip ÖzmenKayıt Tarihi : 2.11.2011 15:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!