Ölüm Sonra Gel Şiiri - Bedri Kenan Karaal

Bırak bir kez daha açsın,
beyaz papatyalar...
Bir kere daha koparayım dalından,
acıtmadan...
Fal açayım belli belirsiz geleceğime…

Bir bahar daha geçsin,
ayaz dolu ömrümden...

Isıtsın güneş hayatımı bir kez daha,
doğsun yine umutla,
penceremden
günüme…

Hüzün dolu gözlerim,
umutla dolsun son bir kez,
ayrılık acısıyla ağlamadan…

Ayrılığın acısını tattırdın,
affetmenin güzelliğini tadayım bir kez...

Biraz daha umutla baksın yinede,
gözlerim ufuktan geleceğine…

Yarın gelmeyeceğini bileyim en azından,
belki yeni bir başlangıç olur,
sonu belli olsa da bu sefer...

Hiç olmazsa gelmeyeceğini bilirim,
seninde,
onunda...

Ey ölüm;
Ne olur?

Sonra gel…