Ölüm Seni Unutmaz! Şiiri - Abdullah Toroslu

Sen ölümü unutsan, ölüm seni unutmaz!
Dolduğunda miadın, bir saniye gecikmez.
Madem öyle sen onu, bekle her an kış ve yaz!
Bin yıl olsa o müddet, inan nefsim geçer tez!

Der-hatır et mazini, bir çocuktun daha dün!
Bu gün ise başına, kar yağmışa benziyor.
Salaları duydukça, kopuyor da hep ödün;
Buna rağmen kıt aklın, afaklarda geziyor?

Görüyorsun her günde, terhis olur milyonlar!
Çoluk çocuk genç yaşlı, fark etmiyor şu işte.
Hayat gayet kısayken, bi-kararken bu diyar;
Niye nefsim sen hala, ber-kararsın didişte?

Yetmiyor mu de sana; günde onca ders ibret?
Şayet bu da yetmezse, paklar seni ancak nar!
Hiç ummadık bir anda, girer içe de bir dert;
Derman diye koşarken, gelir sana şu arz dar!

Başı gömüp gaflete, gel benzeme o kuşa!
Ne kadar da gizlensen, yok felahın ecelden!
Varken işin kolayı, sürme sen gel yokuşa!
Çünkü onu yazan zat, vermiş hükmü ezelden.

Makul olan sadece, hazırlıksa sefere;
Bir an önce hazırlan, kalma yaya o yolda!
Gerçekten de talipsen, tembel nefsim zafere;
At üstünden gafleti, bekle her an hazır olda!

Abdullah Toroslu
21.11.2013-İzmir