Ölüm rüzgarlarının uğultusu
Sensizliğin her gecesi kulaklarımda.
Beni çağırıyor uzatmış ellerini
Son duam adındır dudaklarımda.
Böylemiydi andımız sevgimiz,
Ömür boyu sürecekti tertemiz,
Doymadan hayata her birimiz
Kapıldık gideriz ölüm rüzgarlarına.
Sevda baharıyla dolu bu aşka
Kıyan olmazdı ölümden başka
Ağarmadan saçlar, genç yaşta
kul köle olduk ölüm rüzgarına..
28. Nisan. 1984-ŞIRNAK
Muharrem Kemal GündüzKayıt Tarihi : 22.12.2005 14:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muharrem Kemal Gündüz](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/12/22/olum-ruzgari.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!