Ölüm mola vermezken; bu ne gaflet ey nefis?
Özel bir berat mı var, yoksa sana Mevla’dan?
Böyle bir şey muhalse, aldatmasın seni his!
Çünkü ona uyarsan; çıkmaz başın beladan!
Her gün onca insanı, götürürken o melek;
Sevklere lakayt kalmak, kar-ı akıl olamaz!
Eliyorken ölümle, fanileri bir elek;
Senin gibi birisi, bundan muaf kalamaz!
Tek beşeri istisna, etmez iken bu yasa;
Keyfin için âdeti, hiç bozar mı Mukaddir?
En çok sana gerekken, bu hususta gam tasa;
Neden acep hiç seni, korkutmuyor şu takdir?
Birer, birer giderken, ahiret’e dost ahbap;
Niçin ödün korkudan, patlamıyor ey gafil?
Şayet seni alsaydı, ecel bu gün muhatap;
Olmaz mıydın uhra’da, şu halinle sersefil?
Hakkın emri değişmez, belle artık bunu sen!
Yönel derhal Rahmana ve kullukta geç kalma!
Bir an olsun akıldan, çıkarma ki sonu sen;
El cennette doyarken, sen cahimde aç kalma!
Abdullah Toroslu
20.01.2014-İzmir
Kayıt Tarihi : 20.1.2014 16:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!