Ölüm İnsan Ayırmaz Şiiri - Veysel Şimşek

Ağayım paşayım diye yerinme,
Üç günlük dünyada sahte görünme,
İyi düşün varlığınan arınma,
Ne yazık ki ölüm insan ayırmaz.

Türlü yalan yanlış dallara konma,
Dünyada kendini birşeymiş sanma,
Sıkışınca azraile dert yanma,
Ne yazık ki ölüm insanı ayırmaz.

Dürüstlüktür insanlıktır baş tacım,
Her zaman her yerde hakka muhtacım,
Amca dayı, hala kardeşim bacım,
Ne yazık ki ölüm insanı ayırmaz.

Kimler geldi kimler geçti bilirsen,
İnsan isen bunu örnek alırsan,
Ömür biter hiç şaşırma ölürsen,
Ne yazık ki ölüm insanı ayırmaz.

Paran pulun malın mükün hep boşa,
Zengin fakir aynı bak sen şu işe,
İstersen kendini vur taştan taşa,
Ne yazık ki ölüm insanı ayırmaz.

Gitti niceleri geri gelmedi,
Zannetmeki ağa paşa ölmedi,
Cahil olan sade bunu bilmedi,
Ne yazık ki ölüm insanı ayırmaz.

Dünyada ölümün çaresi yoktur,
Ecel gelir ölüm herkese haktır,
Veysel beni üzen sade günahtır,
Unutma ki ölüm insanı ayırmaz.