Ölüm Gerçek Olan Şiiri - Emre Seher

Keşke herşey bıraktığınız gibi kalsaydı.
Bak oğlum biz hep kaybeden taraf olacağız.
Ve hayata tutunmak istedikçe dibe batacağız.
Silinip gidecek her şey.
Aşklar, dostluklar, kardeşlikler.
Hatırlar mısın?
Beraber ağladığımız bir mezar taşı vardı.
Yazıları silindiği gibi silinip gideceğiz buralardan.
Bir başına ve yapayalnız.
Belki ağlayacak, belki hıçkıracaksın avazın çıktığı kadar.
Kimse duymayacak seni.
Kimse görmeyecek stabil olan bedenin değil, ruhundur aslında.
Kerbela'dan beri yalnızsın.
Bu senin kaderine yazılmış, buradan kurtulamazsın.
8.5 milyar olan dünya nüfusunu toplayıp önüne dizseler bile kimse görüp duymayacak seni.
Annen, baban, o uğruna ömrünü feda ettiğin sevgilin.
Kimse kendi telaşından başını kaldırıp bakmayacaklar bile yüzüne lan.
Ölüm var ölüm.
Gelip geçici dünyada ki herşey.
Oğlum süt bile 2 gün kapağı açık bekletildiğinde bozuluyor.
Sen nasıl herşeyi bıraktığın gibi bulmayı bekliyorsun ki? Anlayamıyorum.
Bugün ölecekmiş gibi ibadet et, hiç ölmeyecekmiş gibi çalış.
Dünyada ki herşey yalan.
Düşler yalan, gülüşler, sevgiler herşey sahte.
Tıpkı bu seviyorum diyenlerin sözleri gibi.
Saçına yahut sakalına ilk ak düştüğünde anlayacaksın gerçeği;
Ölüm gerçek olan, ölüm.

(04 Mayıs 2016, 16:19)