Ölüm Cezası Ver Karanlığa

İçindeyim karanlığın, gecenin dışında,
Asılı durur karanlık, göz kapaklarıma.
Abanoz gözlerimde ölüm cezası ver karanlığa,
Aydınlık çıkar, koş gel korkuyor şafaklar.

Kıymetler diyarında, terkedilmiş,
İnciler düşüyor, ayaklar altında kalarak.
Kaf dağında solur, anka kuşu
Kral edasıyla.

Abanoz sütunlu saraylardan,
Kararır gündüz.
Çelik tepelerine esir dünyanın,
Büyük angıçlı dargınlıkların, baş ucunda
Dökülür dururlar,
Beşeriyetin vicdanında
Ve eziyetin kurşuni sedasında.

Kirpilerin yürüttüğü üzüntü yolu.
Çalgını terk etme ey sofi, ne düzenler büyüyor kim inanır.
Aşkımıza ne yararı dokunur abanoz gecelerin.
Çekingen fenerimin nurunda, karanlık güvelerin toplanacağı yok.

Postacıyı yumrukluyorum sırtından arkadaşça, yangından uzaklaştırdığım az sayıda sıçan dirisi.
Bilgisini ver hazırlaya hazırlaya, ulaş çokluğa, arı zehirlemiş gözleri var genç teknelerin.