Ölüm Bize Sefa Ölüm Bize Yüce

Doğumla birlikte yola koyulan insanoğlundan kimisi yolu düz gider,
kimiside yol boyu döşeli çakıl taşlarını ayıklamakla hayatı biter
Kimide yola tuzaklar kurar, yol keser, haydutluk eder
Sevapları yoktur dağıtacak tükenmişliklerinin içerisinde sarhoşturlar.

Hiçbir şeyden mutlu olamazlar, kin duvarları örerler içten, durmadan!
Kendi cehennemlerinin kubbesini sıkı, sıkı...
Ne duyarlar, nede görürler kimseyi
Ölümden, ölmekten; korkarak yaşarlar

Korku dereceleri, günahkârlık ölçeğini yansıtır.
Korku arttıkça; günah işleme derecesi de artar
Acıma duygusu yoktur vicdanlarında
Bencillik; benliklerini kör etmiştir
Hiç düşünemezler dünyaya çıplak geldiklerini
Düşündükleri gün ise; çıplaktırlar kefenli tabutlarında.

Son pişmanlığın işkence hanesine esir düşmüşlerdir artık
Kendi işkenceleri başlarken! İşkence arenalarında.
Seyir halindeki; izleyici sıralarında olanlar ise mahcup
Evrenin ilahi adaleti karşısındaki hayran bakışlarında

Ne yüce duygudur ki; selam olsun onlara
Mayalarında sevgi besleyenlere
Ruhlarını şeytana satmayanlara
Onlar; ateşlere basarak, korkusuzca yürüdüler
Atıldılar hep ileri… Adanmışçasına.

Ağlamayın arkamdan, yırtmayın döşünüzü
Ölüm Bize Sefa Ölüm Bize Yüce.