Ölüm Şiiri - Tolga Saygılı

Ölüm

Saat sabahın üçü'
Odamda yetim kalmış,
Hayaller ağlamakta
Katreler boşalıyor
Kör karanlığın rahmine,
Her ceninde
Bir sen oluyor
Bir ben ölüyorum,
Mağrur bir yalnızlık
Bu benimkisi

Ne fark eder
Harflerin sesli
Yâda sessiz oluşu,
Sensiz umutlar doldurdum geceye
Ruhumu çırılçıplak soyup
Öylece bakıyorum
Hayalinin beni çağıran sesine,
Uçuşan külleri
Mutluluk sanıyor ölüm
Gözlerine dokunduğumda sana kanıyor ÖLÜM…

HAYALİN LE Usul usul akıyor
Irmaklar, ve de nehirler
Sensizliğin girdabında
İçime gömülmüş çığlıklar
Hayallerinle baş başayım
Sensizliğin sabahında
Kapımı çalıyor ÖLÜM.

GÜLÜMSÜYORUM ÖLÜME
Sen sin diye
Sarılıyorum bütün bedenimle
Kan çekilirken bedenden
! DÜŞÜYORUM!
Toprağın koynuna
Kurumuş bir gül gibi
Yıkık bir virane gibi
Sabahın ayazında
Çiğ taneleri düşerken üzerime
ÖLÜMÜN İNİLTİLİ SESİ DÜŞER İÇİME.

GÜN biter
Ay gider
Yıl sona ermiş
Saatler durmuş
Zaman sensizliği çağırıyor
Gülüşün içimden beni vuruyor
Gülüşlerinle çağırıyor beni ÖLÜM...

ŞİİR. Ferman Alçiçek & HAYAT.... 11.05.2011