Ölüm bir karabasan gibi üstüme çöktüğü gece
İsmini sayıkladığım doğrudur hece hece
Söylesene gülüm
Sensizken bu ölüm
Cehennem kadarsa bu işkence
Musalla taşına koysunlar
Koysunlar da tabutumu
Benden haklarını helal etsinler
Garibanım diyemi bu ağıtlar
Gündüz gecelere mi düşman
Ne bu kör karanlıklar
Bu sır kuytular ne
Bu sessiz çığlıklar kime
Ölüm bir yalnızlık gibi üstüme çöktüğü gece
Son nefesimi verdiğim doğrudur sessizce
Söylesene ölüm
Onsuzken nasıl gülüm.
Servet KONAÇOĞLU
Servet KonaçoğluKayıt Tarihi : 24.5.2018 12:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yalan dünya sanamı kaldım sandın bu ne öfke hani ölümün yoktu hani sevenler ölmezdi gidenlerin yüzü gülmezdi bak ben gidiyorum artık kurtuluyorum senden sen ister razı ol benden istersen nefret et kefenimden.
![Servet Konaçoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/05/24/olum-962.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!