Ölüm Şiiri - Yelda Sivil Çelik

Tahmin etmezdim ki,
Ayrılık bukadar erken bulsun bizi,
Senden ayrı bir gece geçireceğimi,
Hiç ama hiç düşünmedim ki.
Seninle ayrılığımızın sebebi,
hayatta çare bulunmamış tek şeydi.
Bizi,hiç bir şeyin ayıramayacağını düşünürken,
Ölüm.....
Ölüm elimden aldı seni.
Gelişi o kadar ani ve sessizdi ki,
Anlayamadım, beni sonsuza dek terk ettiğini,
Ölüm hiç bu kadar yakınıma gelmemişti ki.
Bu güne kadar adını bile kullanmamıştım.
Sadece başka dudaklardan dökülürken,
ilişmişti kulağıma ölüm sözü.
O zaman ne demek olduğunu anlayamamıştım.
Yani......
Ben dünyada herşeyi tanımışım,
Ama bir tek....
Ölümü tanımamışım.
Hep uzaklarda olduğunu zannederdim.
Bu kadar yakınıma geleceğini hiç bilmezdim.
Artık onu tanıyorum.
Seni almaya geldiğinde, gösterdi kendini.
ve......
Bir daha gelişinde,
Beni de götüreceğini söyledi.
Eskiden bize yakıştıramadığım şeyi,
Şimdi sabırsızlıkla bekliyorum.
Ben seni çok özlüyorum.
Ne kadar gözüm yollarda kalır,
Ne zaman gelir bilinmez.
Ey sevgili....
Ne söylemiştik.
Bizi kimse ayırmaz.
Senindir bu ömrüm.
Ama....
Hesaba katmadığımız bir şey varmış.
Bize....
Bir nefes kadar,
yakın olan ÖLÜM.