Ölüm Şiiri - İlkhan Sandıkcı

Ölüm ne garip şeydir
Ölmeden ölünmek
Bir hiçmiş gibi terk edilmek
Bu garip dünyaya yenilmek

Ölümün kucağına atlamak
Çözüm yolu sanmışken
Bir nefse son vermek
Bu mazlum hayata yenilmek

Ne gariptir
Bir hiç uruna yok olmak
Elini uzatmaya çalışınca
Kolunu kaptırmak

Uzakta bir ben idi belki
Yaklaşamıyordum kendime
Yaklaştıkça uzaklaşan bir beni
Kendimi kaybediyordum

Ellerim yare değemez olmuştu
Sevdam gönlüme taht kuramadı
Gözlerine bakmaya utanıyordum belki
Ölümün eşiğindeyim gör şimdi

Ölüm çıkış yolu gibi idi
Şayet kapısını açmadı bana
Yumdum gözlerimi sonsuza
Uyandım sevdiğimin barında

Ellerimi açıp yalvarıyordum
Allah'ım sevdiğimi bağışla bana
Dağlar dağlara kavuşsa da
Verdiler beni kara toprağa