Ölüm Şiiri - İbrahim Başpınar

Bakarken o kara gözlere
Ölümü görüyorum sanki
Biliyorum gün, gün saat, saat
Ölüm yaklaşıyor hal bu ki

Öldürüyor beni
Canımdan bir parça kopacağını
Bile, bile yaşamak
Her şey normalmiş gibi zorla gülümsemek
İçimin parçalandığını belli etmemek

Ölüm sana hiç bu kadar
Yaklaşmamıştım
Bilmiyorum günah olur mu ama
Sana hiç bu kadar kızmamıştım

Ölüm sendemi koynumda sabahladın
Koynumdaki canımı alırken
Acını bu kadar duymamıştım
Başka canları bulurken

canım

Senin acıların dindi belki
Benimki sürer mahşere
Nasıl kıyarım seni yatırmaya
Taşa toprağa yere

Elyaf yatak yorganda
Acıyor diyordun her yanım
Çakıla toprağa yattın
Nasıl dayanıyorsun canım

Çıksana sende ey can
Daha ne duruyorsun
Kalbin toprağa giriyor hayret
Beden nasıl yaşıyorsun