Ölüm Şiiri - Mustafa Salih

Ölüm her geçen gün yaklaşan soğuk bir duvar
O an gelince herkes donar
Ardında kalanlar ağlar
Zaman geçtikçe unuturlar

Artık bir toprak parçasısın
Kimsenin ne umrunda ne hatırındasın
Sadece bir gün hatırlarlar
Gelip dua okurlar
Daha da yanına yanaşmazlar

Gecenin karanlığında sevap ve günahlarınla baş başa
Artık ne günahlar eskisi kadar masum ne de sevaplar önemsiz
Ama çağresi yok ölüm ikinci şans vermez
Kul bunu bilir ama görmez
Daha zamanı olmadığını bilemez
O an gelince pişmanlıktan fayda gelmez

Aradan uzun yıllar geçti
Yüzüne gülenler bir fatiha okumaz oldu
Kimse mezarının yerini bilmez oldu
Üstüne basanlar kimmiş önemsemez oldu

Ama tek suçlu kendin
Hayırlı evlat yetiştirmedin
Vefalı dost edinmedin
Kimseyle iyi geçinmedin
Allah'a karşı geldin! ! !