Xalide Efendiyeva

ŞİİR

TAKİPÇİ

Ölüm

Deyirem ölümün şeklini çekib,
Üzbeüz divardan asa bileydim.
Ya da ki, ölümü dibçeye ekib,
O çiçek açanda baxıb güleydim.

Ölüm ki, her kese gülmeyi bilir,
Ölüme gülmeyi bilen varmı ki?
Belke ele ölüm ölmeyi bilir,
Ölümün ölmeyin bilen varmı ki?

Olub ki, varlığı yadımdan çıxıb,
Bezen de elinde olubdur elim.
Ele divardanca üzüme baxıb,
Onu unutmağa goymaya ölüm.

Divarda durmasın ölüm boş yere,
Kökleyim saatı gurduğum kimi.
Gefletden oyatsın günde beş kere,
Rebbimin önünde durduğum kimi.

İsterim ölümün resmini çekip
Yüzyüze duvara asabilseydim.
Yahut da ölümü saksıya ekip
O çiçek açtıkça bakıp gülseydim.

Ölüm ki, herkese gülmeyi bilir,
Ölüme gülmesin bilen var mı ki?
Belki böyle ölüm ölmeyi bilir,
Ölümün ölmesin bilen var mı ki?

Olur ki, varlığı yadımdan çıkar,
Bazen de eliyle tutulur elim.
Öyle duvarlardan yüzüme bakar,
Onu unutmağa bırakmaz ölüm.

Duvarda durmasın ölüm boş yere,
Kurayım saatı kurduğum gibi.
Gafletden uyarsın günde beş kere,
Rabbimin önünde durduğum gibi.

Uyarlayan: Osman Tuğlu

Xalide Efendiyeva
Kayıt Tarihi : 15.5.2010 09:10:00

Şiiri Değerlendir

Hikayesi:

Bir ALLAHI, bir ölümü unutma.

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bülent Cürül

Ölümün fotoğrafını duvara asmak,yada,Ölümü öldürebilmek bilmem kaç şairin başaracağı bir çalışmadır .

en kalbi duygularla güçlü kaleminizi kutlar başarılarınızın devamını dilerim... esenkalınız

Devamını Göster
0

0
Cevap Yaz

Nihat Gülle

çok güzel ve anlamlı bir şiir teşekkürler halide hanımefendi yüreğinize emeğinize sağlık ölümü anlatan dizelerinizi ibretle okudum okuru düşündüren ibretlik bir şiirdi kutluyorum selam ve sevgilerimle

Devamını Göster
0

0
Cevap Yaz

Eşref Yanmaz

Ölüm, şairlerin vazgeçemedikleri konulardan biri. Ölümün fotoğrafını duvara asmak bir alışılmamış bağdaştırma.Şiirin tamamına hakim olan imge dikkate değer.Ancak” ölümü ekmek “bütünlüğü bozmuş.Ölümün pervasızlığına aynı tonda istihza ile karşılık vermek ancak “ölmeden evvel ölmeyi” başarabilenlerin kârıdır. Şairin ikinci dörtlükteki “Ölüme gülmeyi bilen var mı ki?” sualinde insanın ölüm karşısındaki çaresizliği vurgulanmaktadır.
Ölüm insanın yaşadığı trajedinin kaynağıdır.Dünya bütün güzelliği ve çekiciliğiyle insanı cezb ederken ölüm bu rüyanın tadını bozmaktadır.Bu trajediyi ortadan kaldırmanın vasıtası şaire göre ölümü daima hatırlamak/hatırdan çıkarmamaktır.
Gaflet;yaratılış gayesinin unutulması,kulluğun yerine getirilmemesidir.Önceki dörtlüklerde duvardan bize bakan/bizim baktığımız fotoğraf ,son bendde asıl vazifemizi hatırlatan bir çalar saate dönüşmektedir.Çalar saat imajı ölümle bağdaşmıştır.Bu güzel bağdaştırma şiirin en orijinal tarafıdır.Halk şiirinin niyeti sona saklama tavrı burada kendini göstermekte.
Şekil olarak koşmaya benziyor.Ancak kafiye örgüsü farklı.Vezin çok başarılı.Duraklara dikkat edilmiş.6-5-11’li.
Sonuç olarak birinci dörtlüğün son iki mısraı şiir boyunca tekrar edilen duvar imajıyla örtüşmüyor. Bu iki mısra konu bütünlüğü doğrultusunda yenilenebilir.
Saygılarımla. Eşref YANMAZ

Devamını Göster
0

0
Cevap Yaz

Barış Doğan

çok güzel.
tebrikler Xalide hanım.

Devamını Göster
0

0
Cevap Yaz

Şefik Tiryaki

GÜÇLÜ KALEMİ VE ETKİLİ ANLATIMI AYAKTA ALKIŞLIYORUM.
TEBRİK VE TAM PUANIMLA+ANTO.
SAYGI VE SELAMLARIMLA HALİDE HANIMEFENDİ

Devamını Göster
0

0
Cevap Yaz