Ölüm Şiiri - Seval Halıcıoğlu

Sana sesleniyorum kaptan,
Duy beni anlatmam gerek herşeyi.
Beni dinlemen,hak vermen gerek,
Islak yerdeki sonbahar yapraklarını görmen,
Ölümü böyle yaşamamam gerek.

Sana sesleniyorum kaptan,
Son bir nefesle ayağa kalkıyorum.
Ağır ağır çıkıyorum merdivenleri,
Neden bilmiyorum kaptan,
Evimi yanlızken daha çok sevdiğimi.

Ölüm yanlız bırakmıyor şimdi.
Ensemde 70'lik rakı şişesi gibi,
Saatler geçiyor,geceler bitiyor,
O gitmiyor kaptan...
Ölüm gitmiyor.