Ölüm Şiiri - A. Yüksel Şanlıer

Niye bu efkar, daralırdır ruhum,
Gözlerim dalgın,bakıp da dururum,
Vuslat mı yakın, çevrem kararırda
Nefes alamam bitmişti umudum.

Her bir anımla, dolaşıp dururken,
Sıkıntım basar şu ruhumda birden,
Ve ölmek gelir, ve yok olmak gelir,
Ölmek isterim,korku yok ölümden.

Dertli yıllar’da hep ölüm özlerken,
Gelmez mi vuslat,o bana yakınken,
Her bir anımda, Allah derim ben de,
Vuslat isterim,dertler çoğalmışken.

Gönül aşkına sabredip duran ben,
Sevda çekerken yanarken gönülden,
Virane oldum,ölsem de gam yemem,
Dertli bedenin, kormaz ölümünden.

Kısa ömründe, dert nedir bilmeyen,
Anmaz ölümü hiçbir dert çekmeyen,
Zevk ve sefadır, her bir düşündüğü,
Günü gün eder, Ahret ne bilmeyen.

Ölmü çağırıp, ey ölüm gel dersen,
Gelmez’ki ölüm, an vakti gelmeden,
Yazılmış yazgın, beklenmedik anda,
Gelir ruhuna, sen vaktin bilmeden.

A.Yüksel Şanlıer
29 Nisan 2009-04-29
Antalya.