Ölüm Şiiri - Fatma Gülşah Kayacan

Biliyorum; Gelmeyeceksin...
Hiç gelmemiştin ki zaten,
Sen sadece bana uzaktan gülüp geçtin,
Bu kadar işte...
Ancak o yakışır sana...

Sevmekse sevdim seni...
Delicesine, yürekten inanarak...
Öyle bağlandım ki sana...
Ancak ölüm ayırabilir,
Ancak ölüm çıkarabilir seni kalbimden,
Ama sen, sen yapamadın be gülüm,
Sevemedin beni, sevmedin...
Sevmek için hiç bir çaba sarfetmedin ki...

'Sevmek' ben bu kelimeyi sana
Yakıştıramıyorum artık...
Sevmek yürek ister sevdiğim,
Ama o yürek sende ne gezer?
Yok; anladım sonunda,
Senin aşkından hayır yok bana...
Ama kahretsin çıkaramıyorum seni aklımdan...
Yapamıyorum, aklım unutsada;
Kalbime söz geçiremiyorum...

Sevdim, sevdim işte seni...
Bu kadar mı zor bunu anlamak?
Bu kadarmı yerden yere vurur insan kendisini seveni?
Geceler aldı başını gidiyor...
Hayat çok acımasızmış sevdiğim...
Ben en iyi sende öğrendim bunu....
Sadece sevmenin hiçbirşeye yetmediğini sende öğrendim...
Dünyanın öbür yüzünü gösterdin sen bana...
Hayatta hep gaddar,acımasız, taş kalpli olmayı öğrettin...
Tıpkı, tıpkı KENDİN gibi...
Benide kendine benzetiyorsun yavaş yavaş işte.
Ama olmuyor bebeğim, olmuyor...
O kömür karası gözlerin aklımdan,
Deli sevdan kalbimden çıkmıyor işte...
Ben senin gibi taş kalpli olmayı beceremiyorum...

Yinede seni seviyorum işte, SEVİYORUM...
Kahretsin ama benim olmayacağını da biliyorum...
Biliyorum ki ancak ölüm unutturur seni bana,
O yüzden sevdiğim bu aralar tek dileğim Allah'tan;
Bir an önce alsın canımı...
Dayanamıyorum artık bu acıya...
YETERR...