Ölüm... Şiiri - Semra Sağlam

Ey insafı olmayan
Çaresiz bakışlara,akıtılan damlalara,
Geride kalana derman olmayan,
Büyük küçük demeyen,
Yetim,öksüz, gidenden yoksul bırakan,
Aldırmayan,
Umarsız …
Ölüm…

Hata değil ki unutup affedesin,
Kandırmaca değil ki gülüp geçesin,
Kırgınlıksa hiç değil.
Geriye dönüşü olmayan,
Geldi mi…gitmeyen almadan
Sen…Çok kötüsün be ölüm…

İstediğinde dokunamayacağın,
Ellerini tutamayacağın…
Koklayamayacağın,
Gülüsünü bir daha göremeyeceğin…
Basını omzuna dayayıp da sarılamayacağın,
Tüm kalabalıkların içinde arayıp da göremeyeceğindir…
Geceler boyu uykusuz kalmalarının sebebi…
Her giden bir yerlerden dönecektir…
Beklersin…
Beklenen dönecekse eğer…
Ama onu bekleme…
Asla gelmeyeceğidir gidenin…
Özleyeceğindir…Çok özleyeceğin…
Sen…
Boğazımda düğümlenen hıçkırık,
Akan yaslarım.
Yürek sızım,
Keskelerim,yapmak isteyip de yapamadıklarım...
Pismanlıklarım…
Geriye dönüp de bakamayacağım…
Ne kötüsün be ölüm…sen…
Sen…Ne kötüsün be zulüm…Ne kötüsün…
Sevmediklerimin arasına seni de katıyorum …
Biliyorum... bir gün kapım çalınacak…
Açmak zorunda kalacağım gelene…
Gel ne zaman istersen kapım açık…
Biliyorsun hayır diyemeyeceğim teksin...
Senden korkmuyorum ki ölüm…
Senden korkmuyorum ki…
Senden çok korkuyorum be ölüm…
Çok korkuyorum…
Bu gece aralık bırak kapını...
Ben sana geleceğim...